ضدیخ یک مایع افزودنی بر پایه الکل است که بیشتر در رنگ های سبز، قرمز، آبی یا نارنجی دیده می شود و در ترکسب ان اتیلن گلیکول وجود دارد.

یکی از مهمترین ویژگی های ضدیخ خاصیت ضد خورندگی آن است. این خاصیت ارتباط مستقیم با زمان استفاده از ضدیخ دارد. یعنی اگر ضدیخ بصورت منظم تعویض نشود، خاصیت ضد خورندگی آن از بین می رود و تاثیر منفی بر عمر موتور خودرو و سیستم خنک کننده می گذارد که ممکن است مالک خودرو را با هزینه های زیادی روبرو کند.

علاوه بر از بین رفت خاصیت ضد خورندگی ضدیخ، خاصیت مقاومت در برابر سرما و گرما ضدیخ هم به مرور زمان از بین می رود. در صورت از بین رفتن این خاصیت و در صورت تغییرات جوی، احتمال وارد شدن آسیب های جدی به موتور و سیستم خنک کننده خودرو افزایش می یابد.

ضدیخ ها از نظر کیفی در حالت کلی به دو دسته با پایه معدنی و ضدیخ  های با پایه آلی تولید می شوند. ضدیخ  های پایه معدنی، عمده ترین نوع ضدیخ در بازار هستند و مناسب ترین زمان تعویض آن ها دوره های سالیانه است. ضدیخ های پایه آلی، دارای طول عمر بیشتری هستند و در نتیجه زمان تعویض آنها بازه ای حدودا سه ساله است. از آنجا که تشخیص این دو مورد نسبت به همدیگر به این سادگی امکانپذیر نیست توصیه می  شود که تعویض ضدیخ به صورت سالانه انجام گیرد.

میزان ضدیخ و آب و نسبت آن ها یکی از موارد مهمی است که به هنگام استفاده از ضدیخ باید به آن دقت کرد. اگر میزان ضدیخ ماشین بیش از حد لازم باشد علاوه بر آنکه عملکرد ضدیخ مختل می شود، این امر منجر به افزایش استهلاک قطعات خودرو خواهد شد.

از سوی دیگر چنانچه میزان ضد یخ کمتر از مقدار لازم باشد، دیگر خنک کنندگی لازم را نمی توان از ضدیخ انتظار داشته و همچنین خوردگی قطعات نیز افزایش پیدا می کند.

میزان ضدیخ و آب برای هر خودرویی متفاوت است و این مقادیر توسط سازنده خودرو اعلام می شود که در اکثر خودروها 50:50 یا 40:60 است. اگر به هر دلیلی به مقادیر اعلامی توسط سازنده دسترسی نداشته باشید نیمی از مایع داخل رادیاتور باید آب و نیمی دیگر ضدیخ ماشین باشد.